Ibn Qudama
Ibn Qudama ٱبْن قُدَامَة | |
|---|---|
 2010-yil Suriyaning Umayyad masjidi Ibn Qudama tez-tez dars berib turgan va ibodat qilgan joy | |
| Shaxsiy maʼlumotlar | |
| Tavalludi |
1147-yil yanvar–fevral 541 hijriy |
| Vafoti |
1223-yil 7-iyul Shavvol 1, 620 hijriy (79 yoshida) |
| Damashqda Imam Ibn Qudama maqbarasi, Suriyada | |
| Dini | Islom |
| Hudud | Damashq, Suriya |
| Mazhab | Sunniylik |
| Yurisprudensiya | Hanbaliy[1] |
| Asosiy qiziqish(lar)i | Fiqh, aqida |
| Mashhur ish(lar)i | Al-Umdah, al-Muqniy', al-Kafiy, al-Mugʻniy, al-Vasiyyah |
| Kasbi | Ulamo, faqih, ilohiyotshunos, muhaddis, zohid |
Ibn Qudama (ٱبْن قُدَامَة ٱلْمَقْدِسِي مُوَفَّق ٱلدِّين أَبُو مُحَمَّد عَبْد ٱللَّٰه بْن أَحْمَد بْن مُحَمَّد (arab tili); 1147-yilning yanvar yoki fevrali – 1223-yil 7-iyul) – islom olimi va hanbaliy mazhabining ilohiyotchisi. Falastin hududida tugʻilgan Ibn Qudoma fiqh va diniy taʼlimot boʻyicha koʻplab muhim risolalar yozgan. Ular orasida Hanbaliy huquqining asosiy asarlaridan biri boʻlgan va eʼzozlangan „al-Mugʻniy“ ham bor[2].
Ibn Qudoma sunniy islomda hanbaliy mazhabining sunniy fiqhida eng koʻzga koʻringan va nufuzli mutafakkirlaridan biri sifatida eʼtirof etiladi. Bu maktab ichida u Shayx ul-islom sharafiga sazovor boʻlgan kam sonli mutafakkirlardan biri boʻlib, sunniylar tomonidan oʻz anʼanalarining eng muhim mutafakkirlariga berilgan nufuzli unvondir. „Olimlar oʻrtasidagi ixtiloflar rahmatdir“ degan klassik sunniy pozitsiyasi tarafdori boʻlgan Ibn Qudoma „Fiqh ulamolarining ijmolari toʻliq dalil, ixtiloflari esa ulkan rahmatdir“ deganlari bilan mashhurdir[3][4].
Manbalar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- ↑ A.C. Brown, Jonathan. Misquoting Muhammad: The Challenge and Choices of Interpreting the Prophet's Legacy. Oneworld Publications, 2014 — 63-bet. ISBN 978-1780744209.
- ↑ Al-A'zami, Muhammad Mustafa. The History of the Qur'anic Text: From Revelation to Compilation: A Comparative Study with the Old and New Testaments. UK Islamic Academy, 2003 — 188-bet. ISBN 978-1872531656.
- ↑ Ibn Qudamah, Lam’ah al-I’tiqad, trans.
- ↑ Lewis, B.. Encyclopaedia of Islam, New, Leiden, Netherlands: Brill [1st. pub. 1971], 1986 — 842-bet. ISBN 9004081186.