ITMO Milliy tadqiqot universiteti

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

ITMO Milliy tadqiqot universiteti (ITMO, ilgari LITMO — Leningrad nozik mexanika va optika instituti) federal davlat avtonom oliy va oliy oʻquv yurtidan keyingi taʼlim muassasasi, Rossiyaning milliy tadqiqot universitetlaridan biri[1].

1900-yilda Sankt-Peterburgda tashkil etilgan . 2009-yilda u milliy tadqiqot universiteti maqomini oldi[2], 2013-yildan boshlab 5-100 loyihasining aʼzosi. Ustuvor sohalar qatoriga axborot texnologiyalari, fotonika, robototexnika, kvant aloqalari, kimyo, biotexnologiya, sanʼat va fan kiradi[3].

2016-yildan beri Times Higher Education(ingl.)oʻzb. fanlar reytingiga koʻra kompyuter fanlari boʻyicha dunyoning eng yaxshi 100 ta universiteti qatoriga kiradi. )[4].

2019-yilda u avtomatlashtirish va boshqarish toifasida Shanxay fanlar reytingining (ARWU) eng yaxshi 100 taligiga kirgan[5]. Nature jurnali ITMO universitetini fanning „koʻtarilgan yulduzlari“ (Nature Index of Rising Stars) roʻyxatiga kiritdi[6][7].

2019-yilda Forbes[8] maʼlumotlariga koʻra Rossiya universitetlari reytingida taʼlim sifati boʻyicha birinchi oʻrinni egalladi. Byudjetga qabul qilish sifati boʻyicha Rossiyaning eng yaxshi 5 ta universitetiga kiritilgan[9].

Tarixi[tahrir | manbasini tahrirlash]

TMO texnikumi ishlab chiqarish byurosining reklamasi, 1927-yil
Kronverkskiy prospektidagi ITMO universitetining asosiy binosi, 2016-yil

1900-yil 26-martda Tsarevich Nikolay savdo maktabida mexanik-optik va soat boʻlimi ochildi — oʻsha paytda Rossiya imperiyasida ushbu soha ustalari tayyorlanadigan yagona boʻlim edi. Birinchi toʻplamda 65 ta ariza qabul qilingan boʻlsa, atigi 30 oʻrin boʻlsa, soat mutaxassisligiga 18 kishi, mexanik-optik mutaxassislikka 21 kishi qabul qilindi .

2009-yilda universitet milliy tadqiqot universiteti maqomini oldi[1][2], 2011-yilda esa NRU ITMO nomini oldi .

2013-yildan boshlab universitet 5-100 loyihasi (Rossiyaning yetakchi universitetlarining jahonning yetakchi ilmiy va taʼlim markazlari orasida raqobatbardoshligini oshirish loyihasi) ishtirokchisi hisoblanadi.

Ilmiy aloqa[tahrir | manbasini tahrirlash]

Universitet ilm-fanni ommalashtirish bilan faol shugʻullanadi, buning uchun 2015-yilda ITMO Rossiyaning birinchi Ilmiy aloqa markazini (CSC ITMO) ochdi. Markazning vazifasi mamlakatda yangi fanni rivojlantirish va ilmiy kommunikator kasbini shakllantirishga koʻmaklashishdan iborat[10].

Markaz ilmiy kommunikatsiya sohasida oʻquv, ilmiy-tadqiqot va nashriyot faoliyati bilan shugʻullanadi. Shunday qilib, 2016-yilda ITMO CSC Lectorium platformasi bilan birgalikda fanni ommalashtirish boʻyicha birinchi ommaviy ochiq onlayn kursni boshladi[11]. 2016—2017-yillarda markaz xodimlari RVC tashabbusi bilan Aloqa laboratoriyasi loyihasi[12] doirasida Rossiyada ilmiy aloqa sohasi holatini keng qamrovli oʻrganishdi.

CNC ITMO, RVC va Alpina Non-Fiction nashriyoti bilan hamkorlikda rus tilida ilmiy aloqa va ilmiy jurnalistika boʻyicha birinchi qoʻllanmalarni nashr etdi: Ilmiy aloqa: Ilm-fan soʻzlovchilari va jurnalistlari uchun qoʻllanma Metyu Shipman[13] ; „Ilmiy jurnalistlar uchun dala qoʻllanma“, Debora Blum, Meri Knudson, Robin Marantz Hoenig[14] ; „Fan va texnologiyada jamoatchilik bilan aloqalar boʻyicha qoʻllanma“, Massimiliano Bucchi, Brayan Trench[15].

Havolalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. ↑ 1,0 1,1 „Список победителей первого конкурсного отбора программ развития университетов, в отношении которых устанавливается категория "Национальный исследовательский университет"“ (ru). Министерство образования и науки Российской Федерации (7-oktyabr 2009-yil). 23-iyul 2015-yilda asl nusxadan arxivlandi. Qaraldi: 23-iyul 2015-yil.
  2. ↑ 2,0 2,1 „Национальными исследовательскими университетами России станут 12 вузов“ (ru). РИА Новости (8-oktyabr 2009-yil). Qaraldi: 23-iyul 2015-yil.
  3. ↑ „Университет ИТМО стал лучшим российским вузом в рейтинге QS по электронике и электротехнике“. Официальный сайт Администрации Санкт-Петербурга (4-mart 2020-yil). Qaraldi: 3-iyun 2020-yil.
  4. ↑ „ИТМО попал в сотню лучших IT-вузов мира“. Санкт-Петербургские ведомости (20-oktyabr 2019-yil). Qaraldi: 1-iyun 2020-yil.
  5. ↑ „Восемь вузов России вошли в топ-100 Шанхайского предметного рейтинга ARWU“. ТАСС (26-iyun 2019-yil). Qaraldi: 1-iyun 2020-yil.
  6. ↑ „Nature Index 2016 Rising Stars - Top 25 institutions: South East Europe“ (en). Nature. Qaraldi: 3-iyun 2020-yil.
  7. ↑ Annabel McGilvray. „Who are the research world's rising stars?“ (en). Nature (28-iyul 2016-yil). Qaraldi: 3-iyun 2020-yil.
  8. ↑ „Университеты для будущей элиты. 100 лучших вузов России по версии Forbes“. Forbes (27-iyun 2019-yil). Qaraldi: 1-iyun 2020-yil.
  9. ↑ „Ректор ВШЭ рассказал, кому достались бюджетные места в вузах России“. РИА Новости (30-oktyabr 2019-yil). Qaraldi: 3-iyun 2020-yil.
  10. ↑ „Двое против всех: новое исследование онлайн-упоминаемости российских вузов“. Индикатор (13-iyun 2018-yil). Qaraldi: 28-sentyabr 2020-yil.
  11. ↑ „«Лекториум» и Университет ИТМО запускают онлайн-курс по научной коммуникации“. ТАСС (27-iyul 2016-yil). Qaraldi: 28-sentyabr 2020-yil.
  12. ↑ ​ К вопросу изучения научной новостной информации (обзор отечественных публикаций). http://infosoc.iis.ru/old/content/2019/201901-02.html. 
  13. ↑ Шипман М.. Научная коммуникация: руководство для научных пресс-секретарей и журналистов. М: Альпина нон-фикшн, 2018 — 4 bet. ISBN 978-5-91671-754-9. 
  14. ↑ Под ред. Деборы Блюм, Мэри Кнудсон, Робин Маранц Хениг. Полевое руководство для научных журналистов. М: Альпина нон-фикшн, 2018 — 4 bet. ISBN 978-5-91671-816-4. 
  15. ↑ под ред. Массимиано Букки и Брайана Тренча. Пособие по общественным связям в науке и технологиях. М: Альпина нон-фикшн, 2018 — 4 bet. ISBN 978-5-91671-754-9.  
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=ITMO_Milliy_tadqiqot_universiteti&oldid=3157329" dan olindi