Death knock
Jurnalistikada Death knock " oʻlimni taqillatish " atamasi jurnalistlarning vafot etgan shaxs bilan yaqin munosabatda boʻlgan odamlar bilan bogʻlanishi, ularning oʻlim haqidagi fikrlari va his-tuygʻularini toʻplash, shuningdek, boshqa maʼlumotlarni yigʻish amaliyotini anglatadi[1].
Oʻlimni taqillatish amaliyoti koʻpincha jurnalistikaning salbiy jihati hisoblanadi, biroq u olib keladigan taʼsir baʼzan marhumlar uchun tasalli boʻlishi ham mumkunligi koʻrsatilgan[2].
Birlashgan Qirollikda Mustaqil Matbuot Standartlari Tashkiloti oʻlim taqillatishlari qanday amalga oshirilishiga oid koʻrsatmalarni ishlab chiqdi[3]. Ushbu koʻrsatmalar oʻlimni taqillatishda sezgirlik, hamdardlik va ehtiyotkorlikni qoʻllashni oʻz ichiga oladi[4].
Raqamli foydalanish[tahrir | manbasini tahrirlash]
Ijtimoiy tarmoqlarning ommaviyligi ortib borayotganligi sababli, koʻplab jurnalistlar endi Death knocklarni mashq qilishda internetdan foydalanadilar. Jurnalistlar koʻpincha ijtimoiy media platformalaridan vafot etgan shaxs yoki ularning yaqinlari tomonidan joylashtirilgan fotosuratlar va sharhlarni topish uchun izlanadi.
Oʻlim uchun internetdan foydalanish nafaqat qulay, balki jurnalistlar uchun kamroq stressdir. Koʻpgina jurnalistlar Death knockni oʻz ishining salbiy tomoni deb bilishganligi sababli, bu koʻpincha tashvish, oʻzini past baholash va hatto oʻzidan nafratlanish bilan bogʻliq muammolarga borib taqaladi[5]. Jurnalistlar, shuningdek, koʻpincha ijtimoiy tarmoqlardan Death knock uchun foydalanganliklari uchun tanqid qilinadi, chunki bu koʻp odamlar axloqsiz deb hisoblaydigan bahsli amaliyotdir. Jurnalistlar ijtimoiy tarmoqlarni jamoat mulki deb hisoblasa-da, boshqalar buni marhum va ularning yaqinlarining shaxsiy hayotiga tajovuz deb biladi[6]. Ijtimoiy tarmoqlar nafaqat notoʻgʻriligi uchun tanqid qilinadi, balki jurnalistlar tomonidan undan foydalanish marhumning oilasiga zarar yetkazishi mumkin. Jurnalistlar ijtimoiy tarmoqlardagi maʼlumotlardan foydalanganda, oilalar ommaviy axborot vositalarida vafot etgan shaxsning tasviri ustidan nazoratni yoʻqotadilar. Koʻpgina oilalar yaqinlari oʻlimidan soʻng jurnalistlar bilan bogʻlanishni kutishadi va ular ijtimoiy tarmoqlardagi maʼlumotlardan ularning roziligisiz foydalanilganini bilishsa, oʻzlarini xiyonat qilgandek his qilishadi. Biroq, koʻplab jurnalistlar anʼanaviy oʻlimning muhimligini tan olishadi va odatda ijtimoiy tarmoqlardan faqat „soʻnggi chora“ sifatida foydalanadilar[6].
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ „Inside the world of the ʻdeath knock’“. independent.co.uk.
- ↑ „Why ʻdeath knocks’ are a difficult but essential part of the job for journalists – Page 5 – Press Gazette“. www.pressgazette.co.uk.
- ↑ „Inside the world of the ʻdeath knock’“. independent.co.uk. „Inside the world of the 'death knock'“. independent.co.uk.
- ↑ „Deaths and inquests guidance“. www.ipso.co.uk. 2022-yil 5-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 7-fevral.
- ↑ Duncan, Sallyanne; Newton, Jackie (2010-01-11). „HOW DO YOU FEEL?: Preparing novice reporters for the death knock“. Journalism Practice (inglizcha). 4-jild, № 4. 439–453-bet. doi:10.1080/17512780903482059. ISSN 1751-2786.
- ↑ 6,0 6,1 Newton, Jackie; Duncan, Sallyanne (2012-09-10), Keeble, Richard Lance; Mair, John (muh.), Hacking into tragedy : exploring the ethics of death reporting in the social media age (inglizcha), Arima, ISBN 978-1-84549-556-5, qaraldi: 2022-02-07