Clausius–Clapeyron tenglamasi

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Clausius-Clapeyron tenglamasi — 1-tur fazaviy oʻtish (bugʻlanish, sublimatsiya, erish va hokazo) holatidagi toza moddaning bosimi bilan mutlaq temperatura 7~si orasidagi bogʻlanishni ifodalaydigan differensial tenglama. Clausius-Clapeyron tenglamasi 1-tur fazaviy oʻtishning egri chizigʻini aniqlab beradi. Tenglamani Benoît Paul Émile Clapeyron ishlab chiqqan (1834) va Rudolf Clausius asoslab bergan va takomillashtirgan (1850). Tenglama faqat toza moddalargagina emas, balki eritmalarga va ularning ayrim komponentlariga ham tatbiq etiladi.[1]

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil