Bongo

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
ovoz ohangiga misol

Bongo (ispancha: bongó), bongi — qoʻllar bilan chalinadigan kichik bugʻli baraban. Kubada 1900-yillarda paydo boʻlgan[1].

1920-yillarda bongo hozirgidan pastroq sozlangan va konga oʻynashga yaqin texnikada, shu jumladan oʻyin davomida membrananing kuchlanishini oʻzgartirgan holda ijro etilgan. Dastlab teri baraban tanasiga mixlar bilan mahkamlangan va uni sozlash uchun bongosero oʻyin davomida oyoqlari orasiga qoʻyilgan koʻmir bilan toʻldirilgan kichik mangaldan foydalangan[2]. Bongolarni tashkil etuvchi barabanlar turli oʻlchamlarga ega; ularning kichigi „erkak“ deb hisoblanadi (macho — ispancha: macho, soʻzma-soʻz „erkak“), kattasi esa „ayol“ (embra — ispancha: hembra, „ayol“), asosiy baraban. Anʼanaga koʻra, pastroq sozlangan „ayol“ baraban bongosero oʻyinchisining oʻng qoʻlida joylashgan (ispancha: bongocero). Bongo anʼanaviy kuba musiqasida ham, umuman Lotin Amerikasi musiqasida ham keng qoʻllaniladi.

Zamonaviy bongo avvalgidan koʻra balandroq sozlangan, bu barabanlarning yakkaxon asbob sifatidagi roliga koʻproq mos keladi. Endi bongo oʻynash texnikasi birinchi navbatda „martillo“ ritmik naqshiga asoslanadi (ispancha: martillo, „bolgʻa“). Bongo qismi, ayniqsa, ansambl ritmining hajmi va intensivligi oshgani sayin, senserro kabi boshqa zarbli cholgʻu asboblari tomonidan ham rdublyaj qilinishi mumkin.

Yana qarang[tahrir | manbasini tahrirlash]

Ikki baraban:

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. Дмитриев Г.П. „Бонги“,. Ударные инструменты. М.: Советский композитор, 1991 — 31—32 bet. 
  2. Чулаки М.И. „Бонги“,. Инструменты симфонического оркестра, 4-е изд., испр. и доп, СПб.: Композитор, 2004 — 187—188 bet. 



Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  • Wacker J. „Bongo Drums“,. Continuum Encyclopedia of Popular Music of the World. Vol. II. A&C Black, 2003 — 351 bet. 
  • Warden N. „Bongo“,. Encyclopedia of Latin American Popular Music. ABC-CLIO, 2013 — 53—54 bet. 
  • Oliva A.V. „Bongó“,. Instrumentos de la música folclórico-popular de Cuba. Vol. 2. Habana: Editorial de Ciencias Sociales, 1997 — 411—423 bet. 
  • Sublette N. „Tres and Bongo“,. Cuba and its Music. From the First Drums to the Mambo. Chicago Review Press, 2004 — 338—340 bet.