Kontent qismiga oʻtish

Al-Fadl ibn Shadhan

Vikipediya, erkin ensiklopediya

Abu Muhammad al-Faxil ibn Shadxon ibn Xalil al-Azdi an-Naysaburiy

Al-Fazl ibn Shadxon nomi bilan mashhur (vaf. 260 hijriy/873 milodiy) arab musulmon urf-odatchisi, huquqshunosi va ilohiyotchisi edi. U oʻz davrining yetuk imomiy olimlaridan biri sifatida imomi shia tomonidan yuksak hurmatga sazovor boʻlgan[1].

Ibn Shadxon ham faqih sifatida tanilgan va Mohagik Xoliy uni birinchi darajali imomiya fiqhlaridan sanagan. Roviy sifatida Ibn Shazon koʻplab imomiyya hadislari yozuvlari qatoriga kiritilgan va Najoshiy uning maʼqulligini tasdiqlagan[2]. Ibn Shozon shaxsining eng koʻzga koʻringan ilmiy jihati uning nutqidir, chunki Nosiriddin Tusiy uni buyuk notiq sifatida tilga olgan. Mavjud boʻlgan kam maʼlumotlarga asoslanib, Ibn Shozonning ikki shahidlikdan soʻng ilohiy taʼlimotining asosini Alloh taoloning qudratini eʼtirof etish va „Men Alloh bilan birgaman“ deb eʼtirof etish tashkil etadi. Uning imomlik haqidagi aqidalarining umumiyliklari oʻn ikki imom eʼtiqodiga toʻliq mos keladi[3].