Abdullo Zokir
| Abdullo Zokir | |
|---|---|
| Tavalludi | 1927 |
Abdulla Zokir (Abdulla Zokirov ; 1927, Xoʻjand tumani Qistaqoʻzi qishlogʻi — 1982, Dushanbe) — tojik tarjimon va jurnalist
Biografiyasi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Dushanbe davlat pedagogika institutining tojik tili va adabiyoti fakultetini (1958), Olmaotadagi Oliy partiya maktabining jurnalistika fakultetini (1964) tugatgan. Ichki ishlar vazirligi, Kommunistik va jurnalistlar partiyasi idoralarida, sobiq Tojikiston Davlat nashriyot, matbaa va kitob savdosi qoʻmitasida ishlagan. Keyin „Komsomoli Tojikiston“ gazetasi muharriri (1965—1970), Tojikiston Davlat televideniye va radioeshittirish qoʻmitasi siyosiy tahririyati bosh muharriri, tinchlikni muhofaza qilish respublika qoʻmitasi masʼul kotibi, muharrir. -Tojikiston Davlat nashriyot, poligrafiya va kitob savdosi qoʻmitasining bosh mudiri, „Irfon“ nashriyot-matbaa ijodiy uyi bosh muharriri oʻrinbosari.
Ijodiy faoliyati[tahrir | manbasini tahrirlash]
Abdulla Zokir badiiy adabiyot — hikoya va ocherklar, tarjimalar yozishni 1953-yildan boshlagan. Hikoya va ocherklari „Mardlik chegarasi“, „Shifobaxsh suv“ toʻplamlarida, jurnalda chop etilgan. „Sado Sharq“ va „Pomir“ nashr etilgan. Rus yozuvchisi S.ning hikoyalari va hikoyalari. Antonov (1959), „Nirmola“ romani va Premchandning hikoyalari (1962), „Ararat chiroqlari“ hikoyalar toʻplami (1968), Yu. Smoul (1971), R asari. Hamzatov „Mening Dogʻistonim“ (1-kitob — 1972, 2-kitob — 1975), L. Pervomayskiy „Insoniyat tarixi“ (1978), S.ning hikoyasi. Shoymerdenov „Modarandar“ (1976), B. Nemsova „Oltin afsonalar“ (1981) va boshqalarni rus tilidan tojik tiliga tarjima qilgan. „Buyuk mehnati uchun“ medali bilan. V. tavalludining 100 yilligi munosabati bilan. I. Lenin" va „Faxriy Guruh“ Prezidiumi Prezidiumi Tojikiston SSR. 1980-yildan Tojikiston IN aʼzosi.