Radiotelefon

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Radiotelefon — abonentlar (soʻzlashuvchilar)ni kabelsiz radio orqali ulaydigan telefon. Bir necha turi bor: 1) Shaxsiy R. — uzatish uzokligi 150—200 m gacha ("oʻyinchoq") va 2 — 10 km gacha ("uoki — toki") boʻlgan oddiy koʻchma uzatuvchiqabul qiluvchi qurilma va 40—50 km oraliqda R. aloqa oʻrnatiladigan ancha kuchli (avtomobilga oʻrnatiladigan va muqim P.; 2) "simsiz" R. — asosiy telefon apparati radiokanal bilan bogʻlangan telefon apparat; bunda abonent asosiy telefon apparatidan bir necha yuz metr masofada boʻlishi mumkin;3) "radiouzaytirgichlar" — biri abonentda, ikkinchisi avtomatik telefon st-yada boʻlgan 2 ta qabul qiluvchiuzatuvchi qurilmadan iborat; bunda aloka qilish uchun abonentga maʼlum radiochastota ajratiladi yoki abonent shaxsiy telefon apparatining kabul kiluvchiuzatuvchi uskunasi bilan ulangan boʻladi;4) uyali telefon tarmoklari; bunda abonent uzatuvchiqabul qiluvchi jamoa tarmogi qamrab olgan barcha hudud boʻyicha aloqa qila oladi.[1]

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil